Güneş olağanca kızıllığını
Usulca bıraktı gökyüzüne
Serçe sıçrayışı dalı ürküttü
Kahverengi gövdeler
Tüm heybetleriyle göründüler ötede
Minik yuvarlaklar sarmalından
Orduları gözüktü karıncaların
Sürünerek ömür geçitlerinden
Geçti kertenkeleler
Benekli bir vücut dağıttı
Uğurunu çiçeğe
Çiçeğin miski sarhoş etti arıyı
Tiz bir ses
Çimenleri kıpırdattı
Çimenler yeşilleriyle övündüler
Başka bir yeşil, sineği yedi
İçinin boşluğuna ağladı kamış
Kamışın varlığına şükretti balıkçı
Papatya, yaprağını savunurken
İki aşık parmak galip geldi ona karşı
Neden sonra gölün ılığı azaldı
Güneş olağanca kızıllığını
Usulca bıraktı gökyüzüne
Serçe yuvasına çekildi
Kahverengi gövdeler
Heybetlerini yitirdi
Minik yuvarlaklar sarmalından
Ordularını geri çekti karıncalar
Bir yelkovan uçuşu
Böylelikle sona erdi
Çok hoş ve naturel bir şiir olmuş… YÜREĞİNİZE VE KALEMİNİZE SAĞLIK…
Teşekkür ederim Şeyma Hanım
Pastoral şiir türünün güzel bir örneğini okudum. Betimlemeler, tasvirler gerçekten çok güzel olmuş. Doğada yaşanan bir olayı dizeleriniz ve duygularınızla çok iyi resmetmişsiniz.
Kaleminize sağlık Gülçe Hanım.
Teşekkür ederim Tuncay Bey. Aynen şiirdi ama yanlış kategori işaretlenmiş 🙂